Cabaret – Kaai voorstelling van Wim Claeys op 15 oktober

Met grote fierheid presenteert de groene kaai :

Wim Claeys - IJZER

IJZER

 Een pakkend authentiek, bijwijlen hilarisch verhaal

 Verteld, gezongen en gespeeld door Wim Claeys

Regie: Mich Walschaerts (Kommil Foo)

14-18 in het klein … maar niet minder pakkend of indrukwekkend  …

  • Wanneer : Woensdag 15 oktober om 20u15 ( deuren open om 19u30 )

  • Waar : de groene kaai , A.vesaliuslaan 4, 2980 Zoersel

  • Tickets : 15.00 Euro

( reserveer snel op info@degroenekaai.be of op 0476/361.789 ( opgelet, de plaatsen zijn beperkt )

In zijn derde cabaretvoorstelling vertelt Wim het onwaarschijnlijke verhaal van zijn grootvader Fons die met zijn 2 broers aan het IJzerfront vocht. Een verhaal over kleine mensen in een Groote Oorlog. Over nooit geweten dat bloed naar ijzer smaakt.Om te lachen van het bleiten, of omgekeerd.

Een Groote Oorlog van kleine mensen, van helden en lafaards, van gelukzakken en losers.
Over modder en miserie, over zoveel schrik dat ge het u niet meer aantrekt.
Over niet willen maar toch moeten omdat het uw broer is.
Over Marie, en dat ze zo schoon is dat ge bijna…
Over bleiten van het lachen en andersom.
Over nooit geweten dat bloed naar ijzer smaakt.

Nieuwsblad, 2 oktober :

Ik zou dit verhaal over mijn grootvader Fons, die ik steevast Pé Fons noemde, ook vertellen zonder dat er de herdenking van honderd jaar Groote Oorlog was’, klinkt het overtuigd uit de mond van Wim Claeys.

Twee broers

‘Het verhaal gaat in de eerste plaats over mijn grootvader en zijn twee broers. De oorlog speelt daarin natuurlijk wel een doorslaggevende rol, maar die oorlog blijft wel op de achtergrond. Mijn grootvader was een vuurkruiser. Hij woonde bij ons in tot aan zijn dood in de jaren tachtig. De foto die ik op de affiche van de voorstelling gebruik, waarop hij in soldatenplunje poseert met zijn twee broers, heeft al in elk huis gehangen waar ik gewoond heb. Het is overigens die foto, en de verhalen die mijn grootvader vertelde, die mij voor die voorstelling geïnspireerd hebben.’

‘De voorstelling gaat over twee zaken: over de blindheid van de oorlog, maar ook over een familiegeheim dat ik ontdekte. Van mijn grootvader kreeg ik twee documenten: het testament dat zijn broer Gust in de loopgraven had geschreven en zijn dagboek.’

Het publiek kent Wim Claeys vooral als zanger, maar eerder maakte hij ook al de theaterproductie rond Karel Waerie. ‘Ook in deze voorstelling wordt gezongen’, vertelt Claeys. ‘Gentse oorlogsliedjes bijvoorbeeld, maar ik zing ook een lied waarin men de Duitse keizer alle ziektes toewenst die men maar kan bedenken, en ik doe dat op de melodie van ’t Vliegerke. De oorlog was niet alleen kommer en kwel, de soldaten behielden in de loopgraven hun gevoel voor humor.’